Bestuurlijke boete van €20.500,- wegens verhuur via AirBnB niet gematigd

Het is inmiddels bekend dat veel gemeentes, met de gemeente Amsterdam voorop, een streng beleid voeren als het gaat om toeristische verhuur zonder de vereiste vergunningen (bijvoorbeeld verhuur via AirBnB). De gemeente Amsterdam kan forse boetes opleggen wanneer woningen zonder de vereiste vergunningen aan toeristen worden verhuurd. Recent heeft de rechtbank Amsterdam geoordeeld dat een in dat kader opgelegde boete in stand kon blijven.[1]

Aanleiding

Een anonieme melder deed bij de gemeente Amsterdam een melding dat het gehele pand aan een bepaald adres gebruikt zou worden voor toeristische verhuur. Vervolgens heeft de gemeente onderzoek gedaan en geconstateerd dat een deel van het pand, namelijk de woning die door partij A werd gehuurd, op dat moment werd verhuurd aan vier toeristen. Naar aanleiding van deze bevindingen heeft de gemeente aan A een boete opgelegd van € 20.500,-.

A maakt bezwaar tegen de oplegging van de boete. Het bezwaar wordt afgewezen, waarna de kwestie wordt voorgelegd aan de rechter.

Uitspraak rechtbank Amsterdam

Om tot een oordeel te komen behandelt de rechter de vraag of (1) A de Huisvestingswet heeft overtreden en (2) of de opgelegde boete moet worden gematigd.

Heeft A de Huisvestingswet overtreden?

Op grond van artikel 21a van de Huisvestingswet is het verboden om een woning aan de woningvoorraad te onttrekken, zonder daarvoor een onttrekkingsvergunning te hebben. Van onttrekking is tevens sprake als een woning – al is het maar voor één nacht – wordt verhuurd aan toeristen. Met de verhuur aan toeristen wijzigt de functie van het gebruik van de woning namelijk, aangezien die dan niet meer beschikbaar is voor duurzame bewoning. Als een woning gedeeltelijk wordt verhuurd aan toeristen, is sprake van gedeeltelijke onttrekking.

De gemeente Amsterdam heeft in artikel 3.1.2 van de Huisvestingsverordening een versoepeling aangebracht ten aanzien van het vergunningsvereiste (ook wel het begunstigend beleid genoemd). Daarin staat dat wanneer voldaan wordt aan een aantal strikte voorwaarden (waaronder maximaal vier toeristen per nacht en dat maximaal 40% van de woning mag worden verhuurd), een onttrekkingsvergunning niet is vereist.

A beroept zich op voornoemde verordening van de gemeente en stelt dat hij slechts 40% van de woning in gebruik gaf aan maximaal 4 toeristen per nacht.

Bij de beoordeling refereert de rechtbank in dat kader aan een eerdere uitspraak van de Afdeling, waarin geoordeeld is dat het begunstigend beleid van de gemeente in strijd is met de Huisvestigingswet. In de Huisvestigingswet is immers opgenomen dat er te allen tijde een onttrekkingsvergunning vereist is bij woningonttrekking. Daar kan niet van worden afgeweken, zo bevestigt de rechter in deze ook.

De rechter overweegt dan ook dat A in strijd met de Huisvestingswet heeft gehandeld. Echter zelfs als de Amsterdamse Huisvestingsverordening wél gevolgd moeten worden (waarin het begunstigend beleid is opgenomen), zou dit A niet kunnen baten, aldus de rechter. Immers, A stelde twee slaapkamers aan toeristen ter beschikking en verbleef dan zelf in de kamer op de begane grond. Daarmee was komen vast te staan dat A meer dan 40% van de woning had afgestaan aan toeristen en dus ook geen aanspraak kon maken op de gunstige regeling van de gemeente Amsterdam.

Aangezien A in strijd met de Huisvestingswet heeft gehandeld, stond het de gemeente Amsterdam vrij om hem een boete op te leggen.

Moet de opgelegde boete worden gematigd?

A stelt zich vervolgens op het standpunt dat de boete moet worden gematigd, aangezien hij een hoge huur betaalt (1800 euro) en om die reden de woning aan toeristen verhuurde. Daarnaast zou hij nooit meer dan vier toeristen ontvangen, hetgeen conform het gedachtegoed van de gemeente zou zijn. Ten slotte zou de manier waarop A de woning verhuurde een beperkte invloed op de leefbaarheid hebben gehad. 

De rechtbank schuift het verweer terzijde en overweegt dat de gemeente een gefixeerd boetestelsel hanteert, zodat van te voren duidelijk is hoe hoog de boete per overtreding zal zijn. Bij de totstandkoming van het boetebedrag heeft de gemeente rekening gehouden met de proportionaliteit en evenredigheid van de boetes in verhouding tot de overtreding en de impact daarvan op de samenleving.

Matiging van een boete kan wanneer sprake is van bijzondere omstandigheden die maken dat de boete in een specifiek geval te hoog is. Denk daarbij aan een verminderde verwijtbaarheid, een beperkte ernst van de overtreding of de geringe financiële draagkracht van de persoon aan wie de boete is opgelegd. Matiging van een boete voor verboden vakantieverhuur kan ook wanneer er slechts incidenteel verhuurd werd en het financieel voordeel gering is.

In casu wordt het verzoek tot matiging afgewezen, aangezien A structureel aan toeristen verhuurde en daar mogelijk veel geld mee heeft verdiend. Van een verminderde verwijtbaarheid is dus geen sprake. Gezien het financiële voordeel van A bij de vakantieverhuur kan een beroep op een geringe financiële draagkracht evenmin slagen, aldus de rechter. Daarbij overweegt de rechter nog dat onrechtmatige vakantieverhuur een groot probleem is voor de stad en dat de hoge boetes een afschrikwekkende werking moeten hebben.

De opgelegde boete van € 20.500,- blijft dus in stand.

Tot slot 

Het beleid van veel gemeentes (waaronder dat van de gemeente Amsterdam) is streng als het gaat om verhuur via AirBnB. Aangezien dergelijke verhuur direct de leefbaarheid van de stad kan aantasten, is het logisch dat een streng beleid gevoerd wordt. Waar bij ander type overtredingen een opgelegde boete nog wel eens gematigd kan worden, zal dat bij verboden vakantieverhuur dus niet snel voorkomen.
Voor vragen over dit onderwerp kunt u bij ons terecht, telefonisch op 010 316 36 08 of per e-mail op kleine@fishermanadvocaten.nl.

 

[1] http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBAMS:2020:1383